11 ماهگی قند عسل مامان

الان که دارم برات مینویسم دو هفتست که وارد 11 ماه شدی و انقد وروجک شدی که تا الان نتونستم از دستت فرار کنم و وبلاگتو آپدیت کنم.هم اکنون هم شما خوابی.

تو این ماه بالاخره چهار دست و پا رفتی.از این سر خونه به اون سر خونه.همه جا رو بهم میریزی.سعی هم داری که بلند شی و روی پاهات وایسی.راستیییییییییی دو تا دندون بالا هم در اوردی.خلاصه که بلایی شدی واسه خودت.

نانای نانای هم میکنی.تا اهنگ میشنوی شروع میکنی به نانای.تازگی هم بای بای رو یاد گرفتی.قربوووووووووووووون اون دستای تپل مپل کوچولوت.انقد قشنگ تکونشون میدی و بای بای میکنی که دل من و بابایی غش میرههههههههههه.

توی حرفا و آواز خوندنات یه مامان و بابا هم میگییییییییییییییییی

وااااااااااااااااااای که چقد دوست داریم.تو با بودنت به زندگیمون شادی دادی پسر نازم.من و بابا عاشقتیم.